Dag 17: In Manilla

's Morgens vertrekken we naar Caritas Manila, waar Fr. Luke Moortgat uit Gent ons opwacht. Naar het einde toe van zijn carriere als prof aan de La Salle University begon hij, mede op vraag van kardinaal Sin, een opvangtehuis voor te vondeling gelegde meervoudig gehandicapte kinderen. Het blijft allemaal kleinschalig, wegens gebrek aan middelen, maar ongetwijfeld zijn er nog veel meer jonge mensen met een dergelijke handicap in Manila, maar houden ouders hen verborgen thuis uit beschaamheid. We krijgen er een rondleiding, terwijl een opvoedster commentaar geeft bij de mogelijkheden van ieder kind. Hij probeert ook vrijwilligers op te leiden om stervenden op straat een waardige pijnloze dood te laten sterven, maar dit staat nog allemaal in zijn kinderschoenen...
Na de middag trekken we naar Tala, City of the Lepers. Fr. Paul Foulon uit Wevelgem - voor wie we samen afgedankt liturgisch materiaal vanuit Belgie meebrachten, die eveneens meer dan 500 euro kreeg uit de kas van de KULAK-studenten wetenschappen 2008-2010 - wacht ons in zijn parochiehuis op. Hij heeft 5 van melaatsheid genezen meisjes uitgenodigd om over hun ziekte, hun dromen, ontgoochelingen, uitsluiting uit school, familie, gemeenschap te getuigen. Terwijl we met veel aandacht luisteren worden we op een regenvlaag (onze eerste!) verrast. Gelukkig zitten we binnen en tegen het einde van de merienda, waar we verder met deze door het leven en hun ziekte getekende meisjes verderpraten, trekken we naar het huisjesproject dat mensen de mogelijkheid biedt na hun genezing en verdrijving uit hun gemeenschap een nieuw leven te beginnen. De manufactory van poppen, een cooperatieve geleid door dochters, vrouwen of weduwen van melaatsen, kan weer verscheidene "roodkapjes" aan ons verkopen. We wandelen nog even door het publiek hospitaal, dat bijzondere aandacht heeft voor de bejaarde, hulpeloze of hervallen melaatsen. Met een van deze laatsten heeft Fr. Paul als tolk voor ons nog een gesprek en zo leren we dat deze gewezen moordenaar - die na zijn vrijlating uit de gevangenis te Muntinlupa een losbandig leven heeft geleid - hoopt snel opnieuw genezen te zullen zijn om zijn nieuw leven te kunnen beginnen. Een dag die ongetwijfeld beklijft en stof voor onze dagboeknotities oplevert.

Dag 16: In Manila

Onze eerste dag in deze miljoenenstad trekken we er meteen op uit naar een armenproject. Rachel Hauser, een Zwitserse in de Filippijnen, is hier lid van Servants to Asias Urban Poor. Deze organisatie trekt zich het lot aan van de squathers die vaak al jaren, klein behuisd, op een stuk land wonen, maar door de eigenaar - desnoods met geweld - aangemaand worden dit te verlaten. In hun hoofdkwartier heeft deze dame eerst wat uitleg en daarna trekken we naar de National Housing Office waar enkele uit-hun-huisjes-gezette vrouwen en kinderen een zitstaking houden voor de poorten van deze nationale administratieve dienst: we luisteren naar hun verhalen en kunnen alleen maar een gevoel van medeleven laten blijken. Nadien lopen we door zo'n wijk van meer dan 40.000 bewoners die ook met ontzetting worden bedreigd en we beluisteren er de kakofonie van geluiden, snuiven er de verschillende geuren op, begroeten er de lachende mensen. Nadat we door de wijk gewandeld zijn, trekken we het tegenovergestelde binnen, een Super Mall, de reden waarom ook deze gezinnen hun stek zouden moeten verlaten. We praten er op een terras met Rachel na over over indrukken en bedenkingen bij deze ervaring.
Na een maaltijd in deze Mall trekken we naar Manila Intramuros, de oude Spaanse binnenstad, of wat ervan overblijft. Naast de Spaanse omwallingen lopen we op deze bloedhete dag Fort Santiago binnen waar de nationale onafhankelijkheidsstrijder Jose Rizal eind 19de eeuw werd opgesloten en geexecuteerd na zijn oproep aan de Spanjaarden om de Filippino's niet langer te verknechten. We lopen dan ook nog even naar de oude Augustijnerkerk, de eerste in de Filippijnen gebouwd gedurende de 16de eeuw, terwijl een koppel zich - o, romantiek - kerkelijk op een maandagmiddag in de echt aan het verbinden is. Na een vlug sightseeing langs Manila Bay rijden we terug naar Maryhill, waar we nog hopen omstreeks 18h30 zonsondergang te zien, maar hier steekt de gebruikelijke traffic jam een stokje voor. Na het avondmaal eten we nog een stukje verjaardagscake en een verfrissend ijsbolletje doet eveneens deugd.