Dag 10: naar Baguio

Het wordt tijd om onze reis is de Cordilleras, waarbij ziekenhuisbezoek en klassiek sight-seeing hand in hand gaan, af te sluiten. We wandelen eerst nog naar het Bontoc General Hospital waar provinciale Health Admistrator ons hartelijk ontvangt en rondleidt in het grotere publieke ziekenhuis. Daarna bezoeken we nog het Bontoc Museum dat ons een inkijk biedt in vervlogen culturele gebruiken en prachtige zichten uit de tijden van de echte Igorots. De dansers van het eerste en tweede jaar High School van Kalinga zijn voor een beetje geld om hun eten te helpen betalen bereid voor ons hun lokale muziek en dans te brengen. Ze zijn daar aanwezig om het feest van Lang-Ay mee kleur te geven.
Wanneer we na de middag stoppen op het marktje van Abatan, worden we door de dokter van de lokale Health Care Unit hartelijk ontvangen en laten we ons samen op het fruit- en groentenmarktje fotograferen. We zetten na het middagmaal en een korte wandeling langs enkele primitieve slachthuizen onze busrit verder en we komen tijdens de bergrit in een flinke regenbui en een dikke mistlaag terecht.
Na een beetje opstopping in La Trinidad komen we tegen 17h15 in Baguio aan waar Fr. Eugeen ons aan de Boy's Dorm opwacht. Wanneer de bagage is uitgeladen, nodigt Pater Eugene ons uit tijdens een maaltijd in Sizzling Plate te verbroederen met de 6e jaars geneeskunde uit Leuven die hier 3 maand stage hebben gelopen. We nemen hier afscheid, maar dan ook weer niet, van Carol en Therese die met ons een week meereizen. We ontmoeten in Baguio ook al Pater Mark die in Manila onze gastheer zal zijn. In een lokaal cafeetje, dichtbij onze Dorm, vergasten enkele lokale zangers met gitaar op evergreens die we kunnen meezingen.

Dag 9: naar Sagada

Sagada ligt eigenlijk maar op een uur rijden van Bontoc en dus begeven we ons, na de afdaling te voet via het lokale kerkhof waarin kinderen spelen en volwassenen al koffie drinkend de krant lezen, met de bus richting Sagada Caves. We zoeken de Sumuang Cave op waar de onderaardse wandeling, opgeluisterd door het gekwetter van vleermuizen, begint. Begeleid door enkele gidsen met petroleumlampen - zij op teenslippers, wij met vast schoeisel - beginnen we onze afdaling. De grot bestaat minder uit stalagtieten en -mieten zoals wij ze gewoon zijn in Dinant of Han-sur-Lesse, maar de grote zalen zijn wel indrukwekkend. Met het nodige klauter- en klimwerk bereiken we een ondergronds zwembad, dat ze jammer genoeg niet induiken. Een paar personen van onze groep zijn immers al uitgegleden en misschien denken de gisen dat het raadzamer is dit niet te doen. Opnieuw moeten we bij de klim naar buiten de vleermuizenstr... trotseren, willen we het daglicht terugzien. Een vlugge douche in het etablissement aan de overkant van de grotuitgang, doet ons dat laatste al snel vergeten. We picknicken nog even buiten en een wandeling brengt ons bij de Burial Cave, een grot waar meer dan 100 jaar geleden voor het laatst de doden in hun kist tegen de wand werden opgetast. De doden liggen in foetushouding (wachtend op de nieuwe geboorte) in de kist waarvan vak het deksel met een ghekko (soort lokale salamander) is versierd (hij werpt oude huid af en krijgt een nieuwe terwijl hij hetzerlde dier blijft). In het private St. Theodore's hospital ziet men ons liever niet komen voor een bezoekje, misschien wel te weinig patienten om mooi te zijn. In de Health Care Unit zijn er dan zeer te veel om ons te woord te kunnen staan. We rijden dus maar onverrichter zake terug naar Bontoc waar de eerste postkaarten op de post worden gedaan; hopelijk zijn ze vlugger thuis dan wijzelf.
Enkele studenten bezoeken nog de lokale cultuurmarkt van het aan de gang zijnde Lang-Ay-feest, anderen zoeken op het kerkhof en in oude fotoboeken naar een overleden overgrootnonkel missionaris. Met de tricycle begeven we ons bergop naar de site van het bisschopshuis waar ook ons logement gelegen is. De avond wordt na de maaltijd opnieuw schrijvend, babbelend, gezelschapsspelend doorgebracht.

Dag 8: naar Bontoc

Van Banaue naar Bontoc verloopt onze reis heel voorspoedig. Voor het grootste deel is de weg tussen deze twee steden volledig gecementeerd. Een tiental kilometer voor Bontoc slaan we af naar de Barangay Barlig. Alvorens naar het kerkpleintje trapsgewijs af te dalen, bezoeken we het lokale openbare hospitaal, waar op deze (paas)zondag slechts enkele zieken met hypertensie opgenomen zijn. We hebben de lokale pastoor, Fr. Requino, niet kunnen bereiken, want hij is de hele Holy Week in Barlig gebleven en daar is geen signal voor mobiele telefoons. Niettemin zijn we heel welkom en opent hij de parochiezaal onder de kerk waar we onze pic-nic tot ons kunnen nemen.
We reizen verder naar Bontoc waar we opnieuw in het Lay Force Center van Teng-Ab onze intrek nemen. Deze plaats geeft een prachtig uitzicht op de stad, maar we moeten vaststellen hoe de droogte in de Filippijnen, ten gevolge van het El Nino-effect, dramatische schade heeft aangericht. De rivier is tot een grote beek herleid, de bergwanden staan roestig en bruin, rijstterassen blijven gewoon onbewerkt omwille van watertekort. Bosbrandjes (bewust of onbewust aangestoken?) vallen in het duister van de avond op de bergwanden onmiddellijk op.
De avond wordt na het avondmaal gevuld met wat gezelschapsspelen: een kaartspel, weerwolven, een lokaal traditioneel spel op een houten plank met gaten.

Dag 7: naar Hapao

Na onze overnachting in Banaue trekken we erop uit naar Hapao. We bezoeken eerst het Hungduan Municipal Hospital waar slechts een beperkt aantal patiënten aanwezig is... Daarna trekken we op wandel. Tussen de rijstvelden ligt een klein kerkje dat enkel via de 'rijstpaden' te bereiken is. We bereiken na enkele kilometers evenwichtsoefening en overwinning van onze hoogtevrees een kleine zwavelhoudende warmwaterbron. Maar nog heerlijker lijkt het te genieten van het stralende zonnetje of ons af te koelen in het klaterende en bruisende riviertje naast de bron. Na de pic-nic keren we langs en andere weg - iets meer tussen struiken en bomen beschermd tegen de zon - naar onze bus. We rijden naar de (evangelische) Good News Clinic waar zoals in menig private hospital weinig zieken aanwezig zijn. De dokter van deze kliniek spreekt ons in de kapel toe over zijn engagement om in de Filippijnen zijn doktersberoep uit te oefenen en niet naar de VS trekken. Het lokale publieke Municipal Health Care Unit was tijdens de Goede Week niet open, jammer.
We trekken samen naar de Paaswake in de kerk van Banaue. Het duurt naar onze normen misschien wat lang, maar het begint allemaal met een kampvuurtje buiten waaruit vuur wordt genomen voor de paaskaars en wierookvat, er zijn wel meer dan 5 lezingen, er worden enkele volwassenen gedoopt en de jonge priester durft sommige gebeden wel meer dan een keer herhalen...