Dag 9: naar Sagada

Sagada ligt eigenlijk maar op een uur rijden van Bontoc en dus begeven we ons, na de afdaling te voet via het lokale kerkhof waarin kinderen spelen en volwassenen al koffie drinkend de krant lezen, met de bus richting Sagada Caves. We zoeken de Sumuang Cave op waar de onderaardse wandeling, opgeluisterd door het gekwetter van vleermuizen, begint. Begeleid door enkele gidsen met petroleumlampen - zij op teenslippers, wij met vast schoeisel - beginnen we onze afdaling. De grot bestaat minder uit stalagtieten en -mieten zoals wij ze gewoon zijn in Dinant of Han-sur-Lesse, maar de grote zalen zijn wel indrukwekkend. Met het nodige klauter- en klimwerk bereiken we een ondergronds zwembad, dat ze jammer genoeg niet induiken. Een paar personen van onze groep zijn immers al uitgegleden en misschien denken de gisen dat het raadzamer is dit niet te doen. Opnieuw moeten we bij de klim naar buiten de vleermuizenstr... trotseren, willen we het daglicht terugzien. Een vlugge douche in het etablissement aan de overkant van de grotuitgang, doet ons dat laatste al snel vergeten. We picknicken nog even buiten en een wandeling brengt ons bij de Burial Cave, een grot waar meer dan 100 jaar geleden voor het laatst de doden in hun kist tegen de wand werden opgetast. De doden liggen in foetushouding (wachtend op de nieuwe geboorte) in de kist waarvan vak het deksel met een ghekko (soort lokale salamander) is versierd (hij werpt oude huid af en krijgt een nieuwe terwijl hij hetzerlde dier blijft). In het private St. Theodore's hospital ziet men ons liever niet komen voor een bezoekje, misschien wel te weinig patienten om mooi te zijn. In de Health Care Unit zijn er dan zeer te veel om ons te woord te kunnen staan. We rijden dus maar onverrichter zake terug naar Bontoc waar de eerste postkaarten op de post worden gedaan; hopelijk zijn ze vlugger thuis dan wijzelf.
Enkele studenten bezoeken nog de lokale cultuurmarkt van het aan de gang zijnde Lang-Ay-feest, anderen zoeken op het kerkhof en in oude fotoboeken naar een overleden overgrootnonkel missionaris. Met de tricycle begeven we ons bergop naar de site van het bisschopshuis waar ook ons logement gelegen is. De avond wordt na de maaltijd opnieuw schrijvend, babbelend, gezelschapsspelend doorgebracht.