Dag 4: naar Mayoyao

We vertrekken deze morgen met de bus richting Mayoyao en verlaten beetje bij beetje het laagland. Het is ook de eerste dag dat ze van 's morgens vroeg de zon door de wolken zien priemen en dit voorspelt dus warmte! Tot nu toe was de temperatuur in Bayombong gezellig warm zonder overdreven te zijn. Wat ze nog vergaten te zeggen: overal langs de weg lachen op affiches en posters ons gezichten toe van kandidaat-presidenten, senatoren, congress men, mayors, counselors ..., die onze voorkeurstem verwachten. Wij zullen hen alleszins moeten ontgoochelen: wij raken niet geregistreerd... Intussen rijden we de bergstreek in: het ziet er allemaal heel droog uit. In meer dan 10 jaar zou het in de Filippijnen zo droog niet zijn geweest. Maar het ligt niet alleen aan het weer, want dat "aan de andere kant van de heuvel is het gras groener" is, lijkt toch wel waar te zijn. Over de bergkam, Mayoyao naderend, vallen de groene rijstterrassen onmiddellijk op.
In Mayoyao bezoeken we onmiddellijk het ziekenhuis onder leiding van Mr. Robert die voor de komende dag ons aanspreekpunt zal zijn. Hij vraagt ook onmiddellijk of wij in ons landje geen medische apparatuur over hebben die zij nog zouden kunnen gebruiken. Tja, dan denken we bij onszelf: wat zal er gebeuren met alle apparatuur na de verhuis van AZ Groeninge en hoe zou dit overzee kunnen raken? We nemen intrek in het parochiecentrum en eten de Filippijnse schotels. Gongs roepen ons uit onze rust en ze begeven ons naar buiten waar onze meisjes de lokale culturele rokken worden aangemeten en de jongens (zedig!) een string in Mayoyao weaving wordt omgespannen. We krijgen er introductie in lokale dans en cultuur en zingen zelf ons KULAK-lied en - Nonkel BOB indachtig - leren we hen het refreintje van Vrolijke Vrienden aan. Na de formeel gepleegde dankwoordjes krijgen we nog een slok rijstwijn aangeboden. Sommigen zoeken hun slaping op eventueel na nog een spelletje Weerwolven...